Szałwia lekarska (Salvia officinalis L.) jest gatunkiem rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), która pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego (Albania, Jugosławia, Grecja, Włochy), ale rozprzestrzeniła się gdzieniegdzie również poza tym obszarem. Roślina ta jest uprawiana w wielu krajach świata, jej nazwa łacińska wywodzi się od słowa salvus, oznaczającego zdrowie.
Szałwia poprawia pracę układu trawiennego, obniża poziom cukru we krwi, a napary z szałwii łagodzą zapalenia gardła i skóry. Działa również kojąco na depresję, zmęczenie, wyczerpanie. Napar z szałwii znajduje zastosowanie przy nadmiernym poceniu nocnym, zwłaszcza u gruźlików i neurotyków. Ponadto dzięki bakteriobójczym właściwościom stosuje się szałwię także zewnętrznie do płukania jamy ustnej, gardła, przy ropnym zapaleniu dziąseł, pleśniawce i przy anginie. Napar szałwii stosuje się również do okładów na trudno gojące się rany, owrzodzenia żylakowate nóg, a także jako dolewkę do kąpieli w chorobach reumatycznych, wysypkach i innych schorzeniach skórnych.
Herbatka z liści szałwii przeciwdziała biegunce, służy też do irygacji pochwy w upławach. Poza tym roślina ta jest także (słabym) środkiem przeciwgrzybiczym oraz przeciwkaszlowym, łagodzącym dolegliwości występujące w okresie menopauzy, skutecznym w ślinotoku. Napar z liścia szałwii powoduje zmniejszenie laktacji, co jest bardzo przydatne przy zapaleniach piersi, gdyż może doprowadzić do całkowitego zaniku pokarmu. Współczesne leki złożone, zawierające liście szałwii to: Septosan, Vagosan, Diabetovit, Dentosept (płukanka), Gastrogran (granulat).