Róża dzika (Rosa canina L.) jest gatunkiem krzewu z rodziny różowatych. Ludowe nazwy tej rośliny to: psia róża, która jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o pochodzeniu słowiańskim. Występuje ona na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej, można ją także spotkać prawie w całej Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce zaś jest gatunkiem pospolitym.
Dojrzałe owoce (Fructus Rosae) róży są składnikiem wielu mieszanek ziołowych. Zawierają one oprócz ogromnej ilości witaminy C, garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, cukry oraz pektyny. Owoce róży dzikiej są niezwykle bogatym źródłem witaminy C – zawierają jej dziesięciokrotnie więcej niż porzeczka czarna, okazuje się, że już 1-3 jej owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania człowieka na tę witaminę. Co więcej stwierdzono, że naturalna witamina zawarta w owocach jest przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w tabletkach.
Działanie lecznicze róży jest słabo rozkurczające, żółciopędne, łagodnie moczopędne. Roślina ta jest stosowana przede wszystkim jako lek ogólnie wzmacniający (bogate źródło witaminy C), ale także pomocniczo do leczenia różnych schorzeń wątroby, nerek i przewodu pokarmowego.